بریم سراغ فیلمِ «قطار بچه‌ها»! عجب اسمی داره، نه؟ آدم فکر می‌کنه یه انیمیشنِ باحالِ بچگونه‌ست، ولی نه! این فیلم انگار اومده که دلمون رو یه جوری بکشونه به یه زمان دیگه، یه جای دیگه. اول از همه بگم که این فیلم محصول ۲۰۲۴ ایتالیاست. یعنی داغه داغه، تازه از تنور دراومده! کارگردانش یه خانوم باحالِ به اسم کریستینا کومنچینی. انگار از اون کارگردان‌های کار درستیه که بلده چطوری داستان‌های انسانی رو قشنگ تعریف کنه. داستان فیلم برمی‌گرده به سال ۱۹۴۶، یعنی بعد جنگ جهانی دوم. تو ایتالیا یه برنامه جالبی بوده به اسم «قطارهای خوشبختی». فکر کن، بچه‌های فقیر جنوب ایتالیا رو با قطار می‌بردن شمال، که خانواده‌های پولدارتر ازشون نگهداری کنن. چه حرکت انسان‌دوستانه‌ای! ولی خب، همیشه پشت این کارای به ظاهر قشنگ، یه عالمه داستان و غم و غصه هم قایم شده دیگه. فیلم ما هم دقیقاً همینه. داستان یه پسر بچه به اسم آمریگوئه که مامانش تو ناپل خیلی فقیره و مجبور می‌شه پسرشو بفرسته شمال. آمریگو اولش کلی گریه و زاری می‌کنه، دلش نمی‌خواد بره. بچه حق داره خب، کی دلش می‌خواد از مامانش دور شه؟ ولی چاره‌ای نیست. تو شمال، آمریگو رو یه زنی به اسم دِرنا به فرزندی قبول می‌کنه. دِرنا هم انگار خودش یه عالمه غصه تو دلش داره. ولی کم‌کم این دوتا با هم رفیق می‌شن. آمریگو ویولن‌زدن یاد می‌گیره، با بچه‌های دیگه دوست می‌شه، یه زندگی جدید رو تجربه می‌کنه. ولی خب، دلش همیشه پیش مامانشه دیگه. بازیگرای فیلم هم انگار خیلی خوب انتخاب شدن. باربارا رونکی نقش دِرنا رو بازی می‌کنه، سرنا روسی هم مامان آمریگوئه. استفانو آکورسی هم نقش آمریگوی بزرگ‌شده رو داره. به نظر می‌رسه بازی‌ها خیلی طبیعی و تاثیرگذار باشن. یه نکته جالب دیگه هم اینکه موسیقی فیلم رو نیکولا پیوانی ساخته. اگه اسمش برات آشنا نیست، بدون که این آقا موسیقی فیلم «زندگی زیباست» رو هم ساخته! یعنی خیالمون از بابت موسیقی هم راحته، مطمئناً یه موسیقی احساسی و قشنگ برای فیلم ساخته. حالا از حواشی و نقد و نظر بخوای، راستش هنوز خیلی زوده. فیلم تازه اومده بیرون و هنوز منتقدا خیلی روش زوم نکردن. ولی خب، از همین اطلاعاتی که داریم می‌شه حدس زد فیلم قراره یه درامِ احساسی و تاثیرگذار باشه. داستانش راجع به فقر، جنگ، دوری از خانواده، و البته امید و پیدا کردن یه زندگی بهتره. به نظر من، فیلم «قطار بچه‌ها» ارزش دیدن داره. هم داستانش جالبه، هم بازیگراش خوبن، هم موسیقی‌ش احتمالا عالیه. اگه دلت برای یه فیلمِ دلنشین و احساسی تنگ شده، این فیلم می‌تونه انتخاب خوبی باشه. فقط دستمال کاغذی یادت نره، چون ممکنه اشکِت دربیاد! 😉 اینم بگم که فیلم رو نتفلیکس پخش کرده. پس اگه اشتراک نتفلیکس داری، راحت می‌تونی ببینی. یه شب که حوصله‌ات سر رفت، پاپ‌کورن بریز و بزن بریم به ایتالیای بعد از جنگ، سوار «قطار بچه‌ها» بشیم! 🚂👶